O autorce

Namida o sobie:
Dwudziestoczteroletnia, zwariowana dziewczyna o blond włosach i niebieskich oczach. Wiecznie zabiegana i ciągle coś zapominająca studentka chemii oraz informatyki. Rozmarzona i leniwa- te dwa słowa chyba najlepiej mnie opisują. Lubię pomagać innym, często robię to własną szkodą przez co nie raz nie najlepiej na tym wyszłam. Dla bliskich mi osób jestem oddana pod każdym względem. Obcych darzę szacunkiem, ale jeżeli wyczuję zagrożenie płynące od rozmówcy staję się wredna i raczej przyjmuję postawę obronną odcinając się całkiem od danej osoby. Nie lubię udawanych relacji między ludzkich i owijania w bawełnę odnośnie relacji. Jeżeli ktoś mnie nie lubi to czemu miałby nie mówić mi tego wprost?
Na imię mam Ania, ale myślę, że to raczej mało istotne. Mieszkam można powiedzieć w centralnej Polsce, ale pochodzę z zachodniej części i to stamtąd wywodzi się moje wychowanie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział I część III

Walka skończyła się, a obrońcy wracali już do wioski. Mimo zwycięstwa nikt się nie cieszył. Każdy jechał pogrążony we własnych myślach. Nawet Havroth, który potrafił zamieniać się w psa i podróżować równie szybko jak koń, dosiadł wierzchowca. Kiedy bohaterowie walki byli już blisko domu każdy zsiadł z konia i przebrał się w codzienny strój. Zwasze tak robili, ze względu na kobiety, które nie wiedziały o tym czym zajmują się ich mężowie. Kiedy wjechali do wioski sporo zaciekawionych par oczu patrzyło na nich. To oni zwykle uśmiechali się pierwsi. Tym razem jednak ich twarze wskazywały smutek. Havroth był najbardziej przybity z nich, wręcz można rzec, że to jego aura przenosiła się na innych. Gdy dojechali z Sywerem do domu, czarnowłosy powoli przeszedł do swojego pokoju. Sywer zdjął siodła i torby z koni, po czym zaprowadził je do małej stajni kawałek od domu. -Nareszcie wróciliście!-Namida dopadła Sywera kiedy ten wchodził do domu. Rzuciła się w jego ramiona.-Martwiłam się już o Was!
Czytaj więcej

Rozdział II cz. 3

Havroth wyjątkowo obudził się pierwszy i nim słonce wstało założył siodła na konie i poszedł obudzić Namidę. Jego siostra nie spała już i właśnie szykowała się do wyjścia zbierając wszystko co wydawało jej się potrzebne do torby. - Nami... Zostaw to. Przygotowałem Ci już torbę. Weź tylko łuk i strzały. Hmmm... I może  zabierz swój lekki płaszcz z kapturem - powiedział podchodząc i zaglądając do torby dziewczyny. - Ale przecież jak coś się stanie, to przydadzą się np. te zioła i bandaże... - zaczęła spierać się blondwłosa. -Nie. Bandaże już spakowałem, a zioła przecież można znaleźć w lesie. Znasz się trochę na tym, ja też znam się tyle ile trzeba by zapewnić sobie powrót do wioski - przerwał jej brat. - Dobrze... - powiedziała zrezygnowanym tonem i zeszła powoli na dół. Czarnowłosy był wyjątkowo sztywny rano. Nie lubił zbyt dużego hałasu i zbyt długiej rozmowy zaraz po przebudzeniu, zwłaszcza kiedy było tak wcześnie. To i jego doświadczenie powstrzymały Namidę od dalszych argumentacji
Czytaj więcej

Rozdział III cz. I

Hugon obudził się o świcie leżąc na księdze z rachunkami zajazdu "Pod Strzechą" mieszczącym się w połowie dróg między Alafrenem i Korysin. Jechało się tam około pół dnia, więc sam dowóz postanowił odłożyć na następny dzień, gdy skończy z rachunkami pewnej młodej wdowy, prowadzącej mały sklepik gdzie sprzedawała mleko śmietanę i masło własnej roboty. Na myśl o jej wspaniałym talencie do wyrabiania tego ostatniego aż się uśmiechnął do siebie. Zatrzymywał się tam zawsze na przynajmniej jedną noc gdy jechał w tamte strony. Kończąc rozmyślania zamknął księgę i rozcierając zdrętwiały podbródek i policzek. Dziś miał dzień praktycznie wolny od pracy, zwłaszcza że gdyby nie polowanie Havrotha i Namidy to teraz spieszyłby na trening. Policzył szybko czy to możliwe, żeby za dwa dni ich też nie było, ale niestety pewnie jak zwykle wrócą jutro późnym rankiem. Blondyn ziewnął, przeciągnął się i poszedł przebrać koszulę na jakąś nie ubrudzoną jeszcze atramentem, albo zabarwioną tak, że tych
Czytaj więcej